"I'd rather take a bite out of a bus!"

Geen zorgen Dutchies, de Nederlandse versie vind je als je verder naar beneden scrollt!


First of all, before I explain the title of this traveling blog to you, I will explain why I’m writing this both in English and in Dutch. Obviously, I met some people here who don’t speak Dutch. Now I know that they can just take all the sentences and let Google Translate do all the work, but we all know that those translated sentences do not make any sense. To make it easier for them, and because I’m here to work on my English, I decided to give myself two tasks and write this blog both in English and in Dutch.

Second of all, I promised you that I would give a small tour of our adorable bedroom. We have two single beds, two desks, two cabinets and two “walk-in” closets! I’ll add some pictures to this blog once we have cleaned it up, because I think that Jill will kill me if I would show you our room in this state.

So here we go, I’m about to explain the title of this blog. This quote comes from a very wise man called Brandon, our SkipBo partner in crime. My sister, Anne, gave me a humongous packet of liquorice to bring to America. It’s a typical sort of salt liquorice that Dutch people eat a lot and me and Jill love it. When we were playing SkipBo last night, Jill brought some liquorice to the lounge. I asked Brandon if he wanted to have one. He was hesitant at first, so he smelled the liquorice first, don’t ask me why. Then he became even more hesitant, but the brave man decided to take on the challenge and take the tiny piece of liquorice into his mouth. His face quickly turned into the weirdest thing I had ever seen and then came the quote that I know will be famous forever: “This tastes so bad, I’d rather take a bite out of a bus!”
If you didn’t get it yet, he hated it. He doesn’t understand how we can enjoy the amazing brand called VENCO in the Netherlands and his conclusion was that Dutch people are a strange species. I guess we can add that up to the list of cultural differences in Jill’s blog.

In my last blog, I told you about the classes I follow. This is my second week of classes and I discovered that the level of education in America is visibly lower than it is in the Netherlands. Like I said before, following five classes is seen as a lot. Today, I noticed something else that showed the difference in level. For my class “Positive Youth Development”, we had our first quiz today. Since we know from our experiences in the Netherlands you’re doomed if you don’t study for a quiz, so we studied hard and were well-prepared for our quiz. There was also an opportunity to do an assignment for extra credits, which means that you got an extra 10% on your quiz score if you did it. We figured that we’d rather be safe than sorry, so we did that too.
Turns out, the quizzes are fairly easy and we probably would have been able to pass it without studying. Good to know, but I know that I’m too much of a pussy to not study for a test. (Little miss goody two shoes.)

Last but not least, I have to tell all the Dutch people how lucky they can be with their gyms. God, the gyms in America suck. The equipment is old, the kickboxing classes don’t even have kick bags and the people who work at the gym are as grumpy as they can be. But let’s stay positive, there are a few things I haven’t tried yet and the treadmills are good! Which is convenient, because I just bought new running shoes. Tonight, I’m going to try out TRX with Ilka and Anette and there is also this hula-hoop class I really want to try out. Luckily, the gym expert Tunckan even knows how the old equipment works, so I got that going for me!

If there is anything else you would like me to write about, please leave a comment! Oh and by the way, the “epic” snow blizzard in New York City last weekend was not something that had an effect in Albany. I haven’t seen a single snowflake last weekend!

-----------------------

Hier komt ie dan! De Nederlandse versie.

Ten eerste, de titel van mijn blog (“Ik neem nog liever een hap uit een bus!”) zal ik later uitleggen, maar eerst vertel ik waarom ik dit in het Engels en het Nederlands schrijf. Natuurlijk kan niet iedereen die ik hier heb ontmoet Nederlands lezen. Wel kunnen ze alle zinnen door Google Translate gooien, maar iedereen weet dat er dan de meest kromme zinnen ontstaan. Omdat ik wel hou van wat extra werk (proef de sarcasme), dacht ik dat het een goed idee was om het daarom in twee talen te doen. Grapje hoor, ik doe het graag voor ze. Zo ben ik dan ook wel weer!

Ten tweede, in mijn vorige blog heb ik beloofd om een kleine rondleiding te geven in ons nederige stulpje. We hebben twee eenpersoons bedden, twee bureaus, twee ladekastjes en twee “inloop” kasten. Foto’s zal ik later nog toevoegen, als we de kamer iets hebben opgeruimd. Jill zou me iets aandoen als ik de kamer in deze staat laat zien.

Ik hoor jullie denken: “Jeetje Femke, ik kan echt niet meer wachten, vertel me nou wat die titel betekent!” Ik zal jullie uit je lijden verlossen! De quote uit de titel komt uit de mond van een wijze jongeman genaamd Brandon, je ergste nachtmerrie als het op Skipbo aankomt (hij heeft een strategie waardoor je niet anders kan dan verliezen).
Ik zal bij het begin beginnen. Mijn zus Anne gaf me een doos drop cadeau om mee te nemen naar Amerika. Zoals jullie allemaal weten, wordt er veel zoute drop gegeten in Nederland en ook Jill en ik zijn er gek op!
Toen ik gisteravond weer hopeloos werd ingemaakt bij SkipBo door Brandon, bracht Jill wat zoute drop naar de lounge. Ik vroeg aan Brandon of hij er ook een wilde, omdat ik uit ervaring met Anne weet dat Amerikanen er een hekel aan hebben. (Een klein, duister deeltje in mij is een sadist.)
Hij was twijfelachtig, dus hij rook eerst maar eens even aan het zwarte goedje in zijn hand, vraag me niet waarom. Na het ruiken werd hij nog twijfelachtiger (is dat een woord?), maar de heldhaftige man nam de uitdaging aan en stopte het stukje zoute drop in zijn mond. Zijn gezicht begon rare vormen aan te nemen en al snel kwam zijn meest beroemde quote tot nu toe: “Dit is zo ranzig, ik neem nog liever een hap uit een bus!”
Zoals je snapt haatte hij Nederlands’ favoriete snoep. Hij snapte niet hoe Jill en ik dit lekker konden vinden en zijn conclusie was dat Nederlanders maar een raar volk waren. Jill en ik blijven onze liefde voor VENCO drop volhouden en we zullen nooit opgeven! Maar goed, dit kunnen we weer optellen bij het lijstje met culturele verschillen in Jill’s vorige blog.

In mijn vorige blog vertelde ik over de lessen die ik volg. Dit is mijn tweede week met lessen en ik heb ontdekt dat het niveau van het onderwijs in Amerika tamelijk lager is dan dat in Nederland. Zoals ik al eerder zei, wordt het nemen van vijf vakken als veel gezien. Vandaag ontdekte ik nog iets wat het verschil in niveau aantoonde. Voor mijn vak “Positieve Jeugd Ontwikkeling” had ik mijn eerste toets. Omdat ik uit ervaring weet dat je de sjaak bent als je niet leert voor een toets, hebben we hard gestudeerd en waren we goed voorbereid voor de toets. Er was zelfs nog een mogelijkheid om extra punten te krijgen, wat betekende dat je 10% extra punten kreeg bovenop het cijfer dat je haalde. Voor de zekerheid hebben we dit dus ook maar gedaan.
Wat blijkt nou? Het niveau van de toets was zo laag dat we hem ook slapend nog wel hadden gehaald. Goed om te weten, maar ik ben een te grote pussy om niet te leren voor mijn toetsen.

Om mijn blog af te sluiten wil ik alle Nederlandse fitgirls en fitboys even vertellen hoe blij ze mogen zijn met de sportscholen in Nederland. Zelfs de BasicFit (sorry Niels en Tom) is niet vergelijkbaar met het slechte niveau van de sportscholen hier. De apparaten zijn oud, de kickboks lessen hebben geeneens kick bags en de mensen die er werken zijn allemaal met het verkeerde been uit bed gestapt. Maar hey, we blijven positief! Er zijn nog steeds een paar dingen die ik nog niet heb geprobeerd en de loopbanden zijn goed! Dit moet ook wel, want ik heb net nieuwe (ROZE) hardloopschoenen gekocht.
Vanavond ga ik TRX uitproberen en er is ook een hoelahoep klas waar ik nog heen wil (want ik ben zo lekker soepel in de heupjes).
Gelukkig weet de fitness expert Tunckan zelfs hoe de oude, verroeste apparaten werken, dus hij ondersteunt me hier gelukkig bij.

Mocht er nou nog iets zijn wat je wil weten over mijn tijd in Albany, laat het dan even weten in een reactie. Oh, en over de “sneeuwstorm” van afgelopen weekend, die heeft het niet gehaald tot aan Albany. Er is geen enkel sneeuwvlokje gevallen vorig weekend!